Gmina Boguchwała

Dyrektor Szkoły Podstawowej w Zgłobniu, w imieniu uczniów, nauczycieli i pracowników szkoły, Rady Rodziców oraz władz samorządowych Gminy Boguchwała serdecznie zaprasza do udziału w uroczystościach nadania szkole imienia Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Uroczystości odbędą się 7 października 2017 roku. Poprzedzi je msza święta w kościele parafialnym w Zgłobniu o godz. 11:00 pod przewodnictwem J.E. księdza Biskupa Edwarda Białogłowskiego, podczas której nastąpi poświęcenie sztandaru szkoły. Po zakończeniu mszy uczestnicy przemaszerują do szkoły, gdzie nastąpi poświęcenie tablicy pamiątkowej Patrona w holu na I piętrze. Następnie w sali gimnastycznej szkoły przewidziane jest uroczyste przekazanie sztandaru oraz okolicznościowy montaż słowno-muzyczny przygotowany przez uczniów szkoły.

We wrześniu 2016 roku dyrektor Szkoły Podstawowej w Zgłobniu Bartłomiej Wisz wraz z Radą Pedagogiczną, w porozumieniu z Radą Rodziców, opracował procedurę wyboru patrona Szkoły Podstawowej  w Zgłobniu. Zachęcano uczniów, rodziców, nauczycieli, pracowników obsługi szkoły oraz mieszkańców Zgłobnia do aktywizacji w działaniach. W finalnym etapie procedury wyboru patrona szkoły znalazły się następujące kandydatury: Maria Skłodowska-Curie, Mikołaj Kopernik, Janusz Korczak, Henryk Sienkiewicz, Kardynał Stefan Wyszyński. W dniach 31 marca 2017 roku oraz 2 kwietnia 2017 roku przeprowadzono wybory patrona szkoły, którym został Kardynał Wyszyński. 31 sierpnia 2017 roku Rada Miejska w Boguchwale podjęła jednogłośnie uchwałę o nadaniu szkole imienia Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Kardynał Stefan Wyszyński urodził się 3 sierpnia 1901 roku w miejscowości Zuzela nad Bugiem. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie i Łomży wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku, gdzie 3 sierpnia 1924 roku został wyświęcony na kapłana. Był profesorem prawa kanonicznego i socjologii w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku. Podczas okupacji hitlerowskiej przebywał w podwarszawskich Laskach. Był wtedy kapelanem formacji Armii Krajowej i szpitala powstańczego.

Po zakończeniu wojny został rektorem Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku. W marcu 1946 roku został biskupem lubelskim, a sakrę biskupią przyjął 12 maja tego samego roku na Jasnej Górze. Po śmierci prymasa Augusta Hlonda w 1948 roku został mianowany arcybiskupem gnieźnieńskim i warszawskim oraz prymasem Polski. 12 stycznia 1953 roku papież włączył go do Kolegium Kardynalskiego.

W okresie komunistycznych represji wobec Kościoła i społeczeństwa bronił chrześcijańskiej tożsamości narodu. Był inicjatorem politycznego ułożenia stosunków z władzami państwa. W 1950 roku doszło do podpisania porozumienia regulującego stosunki państwo - Kościół. Rząd gwarantował m.in. nauczanie religii w szkołach, Kościół zobowiązał się wezwać duchowieństwo do współpracy nad odbudową kraju. Porozumienie okazało się ze strony Kościoła kompromisem, a prymas poddany został ostrej krytyce. Po trzech latach, gdy rząd zdecydował się na jawną ingerencję w wewnętrzne funkcjonowanie Kościoła, biskupi polscy wystosowali list wyrażający niezgodę na podporządkowanie Kościoła władzy świeckiej. Po publicznym ujawnieniu przez prymasa treści listu, we wrześniu 1953 roku Kardynał Stefan Wyszyński został aresztowany. Do 1956 roku przebywał na internowaniu w Rywałdzie, Stoczku Warmińskim, Prudniku oraz w bieszczadzkiej Komańczy. Podczas uwięzienia opracował program odnowy życia religijnego w Polsce, zawarty w idei Jasnogórskich Ślubów Narodu. Przygotował także założenia Wielkiej Nowenny przed obchodami Tysiąclecia Chrztu Polski. Ważnym elementem Nowenny była peregrynacja kopii Obrazu Jasnogórskiego po parafiach w całej Polsce. Władze reagowały na peregrynację szykanami - także o charakterze administracyjnym.

W 1965 roku Episkopat Polski pod przewodnictwem prymasa Stefana Wyszyńskiego wystosował orędzie do biskupów niemieckich, wzywające do pojednania. Ostre reakcje władz PRL wywołały słowa orędzia: "Udzielamy przebaczenia i prosimy o przebaczenie". Spowodowało to nagonkę władzy na biskupów i prymasa. Kardynał Wyszyński uczestniczył we wszystkich sesjach Soboru Watykańskiego II. Odegrał znaczącą rolę w organizacji struktur kościelnych na Ziemiach Zachodnich i Północnych, doprowadził w 1972 roku do utworzenia tam diecezji. Prymas Tysiąclecia zdecydowanie i stanowczo przeciwstawiał się marksistowskiej koncepcji życia społecznego, bronił godności i praw człowieka, dążył do moralnego odrodzenia społeczeństwa. W latach 1980-81 pełnił rolę mediatora między NSZZ "Solidarność" a władzami państwa.

Zmarł 28 maja 1981 roku w Domu Arcybiskupów Warszawskich i został pochowany w warszawskiej archikatedrze św. Jana Chrzciciela, w krypcie biskupów warszawskich. Jego pogrzeb stał się ogólnonarodową manifestacją. Od 1 czerwca 1987 roku prymas Wyszyński spoczywa w specjalnej kaplicy. Proces beatyfikacyjny kardynała Wyszyńskiego na szczeblu diecezjalnym rozpoczął się 20 maja 1983 roku. Etap rzymski procesu rozpoczął się z inicjatywy papieża Jana Pawła II 29 maja 1989 roku.